[Σεπτέμβρης 2021] Τοποθέτηση για την πολιτική κατάσταση

Α. Η κατάσταση στον κόσμο

Η ανάλυση της πολιτικής κατάστασης τόσο σε επίπεδο εγχώριο όσο και διεθνές δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από την παραδοχή ύπαρξης μιας κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που έχει δομικό χαρακτήρα, χωρίς ορατότητα επανάκαμψης, μιας κρίσης βαθιάς σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο που προϋπήρχε και εντάθηκε ακόμη περισσότερο με την εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19.

Μιας κρίσης που δεν μπορεί να λάβει χαρακτήρα γενικής πολιτικής κρίσης, όσο δεν ξεσπάει μια σοσιαλιστική επανάσταση σε κάποιο σημείο του πλανήτη για να δημιουργηθεί το αντιπαράδειγμα στην οικονομική και πολιτική οργάνωση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Με τον δυτικό κόσμο να βγαίνει αποδυναμωμένος οικονομικά και πολιτικά έχοντας αποφασίσει να μετακινήσει το σύνολο των συνεπειών στην εργατική τάξη και τον λαό.

Η αντίθεση ανάμεσα σε μια χούφτα ιμπεριαλιστικά κράτη που «εκπολιτίζουν» και στα εξαρτημένα κράτη, τις αποικίες και τις ημι-αποικίες γιγαντώνεται, το ίδιο και η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Τα πάντα τίθενται κάτω από την μπότα του κεφαλαίου, υγεία-παιδεία-εργασία- φύση- δημοκρατικές ελευθερίες λεηλατούνται. Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται ακόμη περισσότερο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να δούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ποδηγετούν τον εργαζόμενο λαό του τόπου μας.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο εσωτερικού του Αμερικανικού Κράτους, περισσότερο θύμιζαν εμφυλιακή κατάσταση, που η εκλογή Μπάιντεν- με την στήριξη του συνόλου της πολεμικής βιομηχανίας των Αμερικανών- αποπειράται να διασώσει μέσα από την διαφημιζόμενη «αλλαγή πορείας» που ενισχύει το σύστημα υγείας και τα φτωχά στρώματα δωροδοκώντας την εργατική τάξη και τον λαό που βρέθηκε χωρισμένος στα δύο έπειτα από την εξεγερτική συνθήκη που παρακολουθήσαμε μέσα στην «καρδιά της Δυτικής Δημοκρατίας» έπειτα από την δολοφονία του Τζωρτζ Φλόϋντ και με εισβολή των ακροδεξιών μέσα στο Καπιτώλιο.

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, παρά το γεγονός πως έχει χαρακτήρα πνεύμονα συνολικά για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε πραγματική και ουσιαστική πτώση.

Αυτό έγινε σαφές και ορατό ακόμη μια φορά, έπειτα από την ήττα του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή με την ήττα που υπέστη στο Αφγανιστάν.

Το αντιδραστικό καθεστώς ανδρείκελων των Αμερικάνων Ιμπεριαλιστών, που εκπροσωπούσε το τμήμα αυτό της άρχουσας τάξης του Αφγανιστάν που ήθελε υποτελή σχέση με τον Δυτικό Ιμπεριαλισμό ηττήθηκε.

Η διπλωματική πολιτική του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού δεν κατόρθωσε να επιτύχει να ενσωμάτωσει τους Ταλιμπάν μέσα στη κυβέρνηση ανδρείκελων των Αμερικανών, με τους Ταλιμπάν που αναδύονται σαν πολιτική εξουσία να εκπροσωπούν τα πιο θεοκρατικά τμήματα της άρχουσας τάξης του Αφγανιστάν που θέλουν σύνδεση και υποτέλεια ολόπλευρη και διευρυμένη με Ρωσία, Κίνα, Ιράν κλπ.

Η αποχώρηση-κόλαφος των Αμερικανικών στρατευμάτων δεν μπορεί παρά να αποτελεί γεγονός που πρέπει να αντιμετωπίζουμε με θετικό τρόπο, δημιουργεί θετικότερο έδαφος για την πάλη των λαών στην ευρύτερη περιοχή.

Η ανάδυση των Ταλιμπάν στην εξουσία, δημιουργεί την ανάγκη για τον λαό του Αφγανιστάν να συγκροτηθεί και να αγωνιστεί απέναντί ώστε σε αυτή την κατάσταση πολιτικής αστάθειας να επωφεληθεί μέσα από αγώνες για το δικό του καλό και την δική του ευημερία.

Είναι σαφές πως αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο θα βιώσει μια αντιδραστική και σκληρή ταξικά και εθνικά πολιτική, που θα χτυπήσει ακόμη εντονότερα τις γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης του Αφγανιστάν, για να συγκροτηθεί και να διατηρηθεί ένα μισοφεουδαρχικό και μισοαποικιακό καθεστώς στο Αφγανιστάν.

Ταυτόχρονα, η απόπειρα αντεπαναστατικής ανατροπής με την ανοιχτή στήριξη των Αμερικανών στην Κούβα- που πραγματοποιεί ρόλο αντι-ιμπεριαλιστικού κέντρου για όλη την Λατινική Αμερική, φαίνεται να δείχνει πως ερχόμαστε σε μια περίοδο ακόμη σκληρότερης και δυναμικής πίεσης του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού σε Νότια Αμερική και Ατλαντικό, με σκοπό την εγκαθίδρυση κυβερνήσεων μαριονετών από άκρη σε άκρη της Αμερικανικής Ηπείρου, ακόμη πιο επιθετικά σε σχέση με το παρελθόν.

Οι Αμερικανοί Ιμπεριαλιστές σίγουρα δεν θα αφήσουν αναίμακτα και χωρίς πόλεμο την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό σύστημα.

Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται σε στρατηγική συνεργασία με τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό, ενώ ο Ευρωπαϊκός Ιμπεριαλισμός μέσα από το Πανευρωπαϊκό Πακέτο Στήριξης στην περιφέρεια προσπαθεί να «ενοποιήσει» το ασταθές Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο βρίσκεται σε βαθύτατη πολιτική κρίση την περίοδο της πανδημίας, ενώ στην πραγματικότητα εντός της «λυκοσυμμαχίας» προετοιμάζεται μια ακόμη κατασπάραξη του νότου και της ευρωπαϊκής περιφέρεια από τον ισχυρό Βορρά και τον Γερμανικό και Γαλλικό Ιμπεριαλισμό.

Β. Η κατάσταση στην χώρα μας

Ερχόμενοι στον τόπο μας, η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης συγκεντρώνει με υψηλό τρόπο το ενδιαφέρον των Αμερικανών Ιμπεριαλιστών.

Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός τροφοδοτείται από την πολιτική των Αμερικάνων Ιμπεριαλιστών, χωρίς να παραγνωρίζουμε τόσο την απόπειρα αναβάθμισης του Τούρκικου Φασιστικού Κράτους σε περιφερειακή δύναμη που παίζει ανάμεσα στις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς του ιμπεριαλιστικού- καπιταλιστικού συστήματος όσο και την τυχοδιωκτική πολιτική της εξαρτημένης άρχουσας τάξης του τόπου μας.

Η αναβάθμιση του ζητήματος της Κύπρου και ο αντιδραστικός άξονας ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΡΑΗΛ-ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΥΠΤΟΣ είναι πεδίο ισχυροποίησης του αμερικανικού παράγοντα, στήριξης του Φασιστικού- Κράτους Χωροφύλακα του Ισραήλ και εμπλοκής του ελληνικού λαού σε αυτό τον σχεδιασμό.

Η ολοκληρωτική παράδοση εδαφών της Χώρας για τις ανάγκες δημιουργίας Νατοϊκών Στρατοπέδων και βάσεων, αλυσοδένει τη χώρα στους σχεδιασμούς των Αμερικανών Ιμπεριαλιστών, ενώ «δυναμώνει» επίπλαστα κομμάτι των δυνατοτήτων της άρχουσας τάξης, εφόσον η Ελλάδα παίζει ρόλο χωροφύλακα και στρατοπέδου στις ευρύτερες επιδιώξεις του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού.

Εδώ εδράζεται και η πολιτική της ντόπιας εξαρτημένης ολιγαρχίας που εκφράζεται μέσα από της αστικές κυβερνήσεις σαν και αυτή της Νέας Δημοκρατίας, για την συγκρότηση ενός κράτους χωροφύλακα με γιγάντωση του αστυνομικού μηχανισμού και επιβολής σιγής νεκροταφείου στο εσωτερικό της Χώρας.

Το νέο αφήγημα που αστικό-κυβερνητικό αφήγημα χτίζεται πάνω στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.

Τα παπαγαλάκια της ντόπιας εξαρτημένης άρχουσας τάξης μας πληροφορούν πως μπαίνουμε σε νέα περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και τέτοια κουραφέξαλα.

Επί της ουσίας μας πληροφορούν πως ο ελληνικός καπιταλισμός θα αναβαθμιστεί.

Είναι πρόσφατη η εμπειρία μας από τα μνημόνια και τους μηχανισμούς, και πως τα αρπακτικά του Βορρά και του Γερμανο-Γαλλικού ιμπεριαλισμού ξέσκισαν τους εργαζόμενους λαούς σειράς εξαρτημένων κρατών που στήριξαν την οικονομική τους ανάπτυξη πάνω στον υπερδανεισμό από το ξένο κεφάλαιο.

Στόχος του Ε.Τ.Α. είναι να αμβλύνει την βαθειά κρίση και την υπερ-γιγάντωση της ανεργίας που θα προκύψει μέσα εντός των ευρωπαϊκών μητροπόλεων και της περιφέρειας, να «ανακουφίσει» πρόσκαιρα και βραχυπρόθεσμα τις συνέπειες της βαθιάς πολιτικής και οικονομικής κρίσης του συστήματος.

Η Στρατηγική είναι το Ε.Τ.Α να λειτουργήσει ως δούρειος ίππος επιβολής από μεριάς του ξένου κεφαλαίου πολιτικού-οικονομικού ελέγχου με σειρά αντεργατικών-αντιλαϊκών προαπαιτούμενων για να εκταμιευθούν οι παροχές του. Θα απαιτηθεί γη και ύδωρ, δηλαδή μεταφορά πλούτου από τα μέσα (εξαρτημένη Ελλάδα) προς τα έξω (Ευρωπαϊκές μητροπόλεις- Ιμπεριαλιστικά Κράτη).

Με στόχο το ξένο κεφάλαιο να εισβάλλει ακόμη περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας, τόσο σε επιχειρήσεις του ντόπιου κεφαλαίου όσο και σε κάθε κρατικομονοπωλιακό τομέα του ελληνικού κράτους.

Το ξένο κεφάλαιο θα απομυζεί με εσωτερικό και εξωτερικό τρόπο τον εργαζόμενο λαό, ο μόνος που θα διασωθεί θα είναι η εξαρτημένη ντόπια ολιγαρχία που θα στερεώσει με δανεικά την ταξική της κυριαρχία, με τον εργαζόμενο λαό να ληστεύεται διπλά όπως και οι υποδομές και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Η δυναμική της κυβέρνησης, έπειτα και από την εθνική κρίση των πυρκαγιών, είναι σαφώς αποδυναμωμένη γεγονός που εκφράστηκε και μέσα από τον ανασχηματισμό, με το παζάρι για ευρύτερη εθνική συναίνεση μέσα από την επιλογή του Αποστολάκη να καταλήγει σε φιάσκο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως υπάρχει ακόμη και με καθαρά αστικούς όρους σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, ίσα- ίσα οι δυνάμεις έκφρασης του αστικού πολιτικού στρατοπέδου περισσότερο συμπολίτευση θυμίζουν.

Ο ανασχηματισμός δείχνει, πως παρά τα πρόσωπα αυτά που πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων για να πάρουν την πολιτική ευθύνη της αποτυχίας της κυβερνητικής διαχείρισης σε πανδημία και πυρκαγιές, η βαθιά αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με ακραία έκφραση της κατασταλτικής βίας μέσα από το συγκροτημένο Κράτος Χωροφύλακα δεν θα αλλάξει.

Η επιλογή του Θάνου Πλεύρη στο Υπουργείο Υγείας, η διατήρηση της Κεραμέως στη θέση της δείχνουν πως τόσο η εγκληματική διαχείριση του Covid-19 θα συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερο τσάκισμα της δημόσιας και δωρεάν υγείας όσο και η πολιτική των σκληρών ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση και της εισόδου της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια.

Με το 4ο κύμα της πανδημίας στη χώρα, το άνευ όρων άνοιγμα του τουρισμού χωρίς μέτρα πρόληψης και προστασίας, την επαναλειτουργία του συνόλου της παραγωγής, των σχολειών και στη συνέχεια των πανεπιστημίων, να είναι προ των πυλών προβλέπεται καυτός χειμώνας στο μέτωπο της υγείας.

Η επιλογή διάλυσης της δημόσιας υγείας ως προαπαιτούμενο του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και η ανοιχτή στήριξη στην ιδιωτικοποίηση της υγείας είναι τα αίτια του ανύπαρκτου εμβολιαστικού προγράμματος, της υποστελέχωσης του Ε.Σ.Υ, των νοσοκομείων που κλείνουν και της ανύπαρκτης πρωτοβάθμιας υγείας.

Με βάσει αυτό το πλαίσιο η κυβερνητική διαχείριση επιλέγει την προβολή του εμβολίου ως του μοναδικού όπλου ξεκομμένου από την ευρύτερη ενίσχυση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και πάνω σε αυτό το πλαίσιο χτίζεται το αφήγημα μετακίνησης της ευθύνης από τις επιλογές της κυβέρνησης στο μεγάλο ποσοστό του εργαζόμενου λαού που επιλέγει να μένει ανεμβολίαστο.

Τα μέτρα υποχρεωτικού εμβολιασμού και οικονομικής αφαίμαξης-αναστολής εργασίας και απόλυσης των αντιεμβολίαστων, δηλαδή μέτρα καταστολής και χτυπήματος του εργαζόμενου λαού δείχνουν το πυρήνα της αντεργατικής- αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.

Σε αυτή τη συνθήκη, ωστόσο, αναπτύσσεται και ένα αντιδραστικό-σκοταδιστικο-αντιεμβολιαστικό κίνημα που δεν αγκαλιάζει το σύνολο του λαού του οποίου ένα κομμάτι του δεν επιλέγει να εμβολιαστεί λόγω φόβου και έλλειψης εμπιστοσύνης απέναντι σε κυβέρνηση-μονοπώλια αλλά θέλει να το προσεγγίσει, να το επηρεάσει και να το εγκολπώσει.

Μέσα σε αυτό το κίνημα ηγεμονεύουν επιχειρησιακά μέσα από δικτύωση οργανωμένων δυνάμεων φασιστικές οργανώσεις-κινήσεις και μηχανισμοί και αποπειράται να συγκροτηθεί το νέο φασιστικό παρακράτος που θέλει να αποτελέσει ξανά κομμάτι του αστικού σχεδιασμού πάνω στο αφήγημα της άρνησης στον εμβολιασμό και την υποχρεωτικότητα του εμβολίου.

Μέσα σε αυτό το κίνημα, παρά την πρόσκαιρη φθορά που προκαλεί στη κυβέρνηση επειδή εγκολπώνει κομμάτι των παραδοσιακών ψηφοφόρων της, συγκροτείται ένας μηχανισμός αντιπολίτευσης που θέλει να εγκολπώσει την λαϊκή οργή και να την φέρει στα μέτρα και τα καλούπια του συστήματος και της πολιτικής της εξαρτημένης ντόπιας ολιγαρχίας.

Γιατί αυτή γεννάει ή εγκολπώνει τις φασιστικές-παρακρατικές οργανώσεις είτε πλειοψηφικά σαν παράλληλο κατασταλτικό βραχίονα της νόμιμης κατασταλτικής μηχανής είτε σαν θεσμικό κυβερνητικό προσωπικό λύσης απέναντι στο επαναστατικό-λαϊκό κίνημα και ανάλογα με την γενικότερη κατάσταση του διεθνούς ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος και των επιλογών του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Σε μια τέτοια κατάσταση η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιλέξει είτε ένα μοντέλο ανοσίας της αγέλης είτε μια στρατηγική με τοπικά λοκνταουν ή ακόμα και ένα ολικό λοκντάουν με αντίστοιχα μέτρα περιστολής των λαϊκών ελευθεριών, της κίνησης του λαού και του κινήματος. Μεγάλο ρόλο στην απόφαση της θα παίξουν τα μοντέλα διαχείρισης των ιμπεριαλιστικών κρατών της Ευρώπης και συγκεκριμένα του Γαλλικού Ιμπεριαλισμού την δοσμένη περίοδο.

Πέρα από το υγειονομικό, η διαχείριση των πυρκαγιών και τα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων είναι ψίχουλα μπροστά στην καταστροφή της φύσης, των λαϊκών περιουσιών και των μικροκαλλιεργητών.

Η αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζεται μέσα από την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου και η ταξική αφαίμαξη και η κοινωνική λεηλασία θα συνεχιστούν και με βάση τα προαπαιτούμενα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης που θα φέρουν μπροστά στον εργαζόμενο λαό ακόμη πιο βάρβαρες αντεργατικές νομοθεσίες, ενώ το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη θα τεθεί προς εφαρμογή βγάζοντας τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και την απεργία στην παρανομία.

Η πολιτική των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση έδειξε ήδη τα δόντια της με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ενώ το αντι-εκπαιδευτικό σφαγείο που κατακρεουργεί τη δημόσια-δωρεάν παιδεία και την δυνατότητα πρόσβασης των παιδιών των εργατολαϊκών οικογενειών στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση όσο και την επιτυχή ολοκλήρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης( Τράπεζα θεμάτων) είναι προ των πυλών.

Γ. Μόνος δρόμος η οργάνωση της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας και η δυναμική αντίσταση απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την κρατική και φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία και την αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης.

Η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία αντιστάθηκαν απέναντι στην αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης την περσινή περίοδο, έδειξαν θετικά σημάδια μέσα από την στάση τους που δεν μπορούν να ιδωθούν ξέχωρα από την ευρύτερη υποχώρηση των οργανωμένων δυνάμεων του λαϊκού κινήματος, είτε κομμουνιστικής είτε αναρχικής κατεύθυνσης.

Η παλλαϊκή συγκέντρωση του Εφετείου και η στάση των δυνάμεων του μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος απέναντι στην διάλυση της συγκέντρωσης από τα φασιστικά- κρατικά τάγματα εφόδου και τους μπουραντάδες της αστυνομίας.

Η απαγορευμένη διαδήλωση του Πολυτεχνείου , οι αγώνες απέναντι στην κρατική τρομοκρατία για δημοκρατικές- λαϊκές ελευθερίες που κορυφώθηκαν στη διαδήλωση της Νέας Σμύρνης και ο αγωνιζόμενος κόσμος που γέμισε τους δρόμους και τις γειτονιές.

Οι κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας, ο πλατύς νεολαϊίστικος αγώνας απέναντι στο Νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοϊδη, η Πανελλαδική διαδήλωση του Βόλου απέναντι στη καύση σκουπιδιών και τιμής στον Βασίλη Μάγγο(26 Ιούνη) οι εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις απέναντι στο αντεργατικό τερατούργημα με αιχμή την απεργία της 10ης Ιούνη απέναντι στη πτώση των αντιστάσεων εκείνης της περιόδου που δεν συνοδεύτηκαν από μια πραγματικά μαζική και δυναμική διαδήλωση απέναντι στο έκτρωμα.

Οι αντι-ιμπεριαλιστικές και διεθνιστικές διαδηλώσεις(17 Απρίλη και οι διαδηλώσεις στην Ισραηλινή Πρεσβέια-12 και 15 Μάη) η αντιφασιστική- αντι-ιμπεριαλιστική διαδήλωση τιμής στον Κόκκινο Στρατό και αγώνα της 9ης Μάη.

Η στάση του λαού, η λαϊκή αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση όπως αναπτύχθηκε στις πυρκαγιές και με την συμμετοχή οργανωμένων δυνάμεων του κινήματος απέναντι στο καπιταλιστικό-κυβερνητικό έγκλημα και την ανυπαρξία του κυβερνητικού μηχανισμού.

Όλα αυτά και πολλές ακόμη στιγμές αποτελούν καμβά του λαϊκού αγώνα της προηγούμενης περιόδου απέναντι στη καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την κρατική και φασιστική παρακρατική τρομοκρατία και την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Στη νέα περίοδο που εισερχόμαστε, όπως γίνεται σαφής από την ανάλυση της εγχώριας πολιτικής κατάστασης, τίθενται νέα καθήκοντα για τις οργανωμένες δυνάμεις του λαϊκού κινήματος και για τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία που οφείλουν να οργανωθούν και να αντισταθούν.

Είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί μεθοδικά και με συγκεκριμένο βηματισμό αντίπαλο πολιτικό δέος σε όλο αυτό τον κυκεώνα μέτρων που προμηνύονται και απέναντι στη κυβερνητική διαχείριση του Covid-19 και στο σύνολο της αντεργατικής- αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.

Ένας πλατύς, ανοιχτός και δημόσιος συντονισμός των οργανωμένων δυνάμεων του εργατικού-λαϊκού κινήματος, σωματείων και κινηματικών δομών, τοπικών σχημάτων και συλλογικοτήτων, φοιτητικών συλλόγων, ένα σημείο συνάντησης του εργαζόμενου λαού που θα οργανώσει τους όρους της πολιτικής και υλικής αντιπαράθεσης απέναντι στην αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Ένα πρόπλασμα συγκρότησης μεταγενέστερα και στρατηγικά ενός λαϊκού μετώπου πάλης για την υγεία- την παιδεία- τις δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες, συνολικής αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την κρατική και φασιστική παρακρατική τρομοκρατία και την πολιτική της κυβέρνησης.

Βήματα για μια τέτοια διαδικασία δεν μπορούν παρά να αποτελούν η συγκρότηση πλατιών και δυναμικών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων ενάντια στην κυβερνητική διαχείριση του 4ου κύματος της πανδημίας, στήριξης των κινητοποιήσεων των υγειονομικών, ξεκάθαρης τοποθέτησης υπέρ του καθολικού εμβολιασμού, αντίστασης απέναντι στα μέτρα απέναντι στους ανεμβολίαστους για να απαγκιστρωθούν από την επιρροή του αντιεμβολιαστικού-αντιδραστικού-συνωμοσιολογικού κινήματος που ηγεμονεύουν φασιστικές οργανώσεις και αποπειράται να συγκροτηθεί το νέο φασιστικό παρακράτος.

Οργάνωσης μιας πραγματικά πλατιάς και δυναμικής διαδήλωσης των πληγέντων από τις πυρκαγιές με κεντρικό χαρακτήρα στην Αθήνα, ώστε το ο εργαζόμενος λαός που επλήγη κεντρικά, οργανωμένα και δυναμικά να διεκδικήσει ολοκληρωτικές αποζημιώσεις και ενίσχυση των δομών πρόληψης και δασοπροστασίας.

Γεγονός που πέφτει στις πλάτες των οργανωμένων δυνάμεων του λαϊκού κινήματος με τοπική πρόσβαση και παρουσία κυρίως στην Βόρεια Εύβοια που εντοπίστηκε και το μεγαλύτερο κομμάτι της καταστροφής.

Να συγκροτηθούν πλατιές και δυναμικές κινητοποιήσεις στο μέτωπο της παιδείας απέναντι στους ταξικούς φραγμούς που ορθώνονται, ανατροπής της Ε.Β.Ε., της Τράπεζας Θεμάτων και του συνόλου του Νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη.

Να ανασυγκροτηθεί ο βηματισμός, τα αντανακλαστικά και η οργάνωση του αντιφασιστικού κινήματος και της μαχόμενης αντιφασιστικής πτέρυγας, με πραγματική-μετωπική-οργανωμένη και δυναμική δικτύωση των αντιφασιστικών δυνάμεων απέναντι στην απόπειρα του φασιστικού-παρακράτους να εδραιωθεί σε γειτονιές και στην κεντρική πολιτική σκηνή, να ηττηθεί πολιτικά, κοινωνικα και οργανωτικά ο μηχανισμός της φασιστικής-παρακρατικής παλινόρθωσης.

Σε επίπεδο κεντρικό με την δημιουργία αυτόνομης πτέρυγας που θα συγκροτεί την αντιπολίτευση στην διαχείριση του 4ου κύματος της πανδημίας , σε επίπεδο τοπικό με αναβάθμιση της αντιφασιστικής επαγρύπνσης και κίνησης στα σημεία που οι παρακρατικοί αποκτούν κοινωνική πρόσβαση και ορατότητα μέσα από τον συντονισμό των αντιφασιστικών δυνάμεων και σε επίπεδο οργανωτικό μέσα από το όπλο της πρακτικής του μαχητικού αντιφασισμού.

Χέρι-χέρι με την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων και την μαζικοποίησή τους οφείλει να πηγαίνει η οργανωτική αναβάθμιση των λαϊκών κινητοποιήσεων για την αντιμετώπιση της κατασταλτικής-φασιστικής βίας της οποίας γίναμε μάρτυρες και ο λαός μας βίωσε στο πετσί της το προηγούμενο διάστημα.

Εμείς με τις μικρές μας δυνάμεις και από το δικό μας μετερίζι, είτε μέσα από την αυτόνομη πολιτική μας δράση και παρέμβαση είτε μέσα από τις Δομές και τα μετωπικά σχήματα που συμμετέχουμε θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε στους αγώνες του λαϊκού κινήματος απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την κρατική και φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία, την γυναικεία ανισοτιμία και την αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Με όπλο την αντίληψη της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας, την πίστη στην εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία και στις αστείρευτες δυνατότητες των λαϊκών αγώνων, την κατεύθυνση της κοινής δράσης, του ενιαίου συντονισμού των δυνάμεων του κινήματος πάνω στην δράση και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού χωρίς να πριμοδοτούμε τον σεχταρισμό αλλά ούτε την έκπτωση στο ταξικό-λαϊκό στίγμα των αγωνιστικών προοπτικών και διεκδικήσεων.

Απέναντι στην δομική κρίση του συστήματος, μόνος δρόμος η οργάνωση και οι αγώνες της εργατικής τάξης του λαού και της νεολαίας , με στόχο την λευτεριά, την ανεξαρτησία και τον σοσιαλισμό, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ – ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ- ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ-ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ